Dit project bracht heel wat beproevingen met zich mee, zoals de titel al laat raden. In alle stadia van het werk kwamen er meer problemen en fouten naar boven dan gewoonlijk. Ik zeg u daarom beste mensen: “eens, maar nooit weer!”

Het begon allemaal toen een vriendin in verwachting was van haar eerste kindje. Toen we vroeger samen op de lagere school zaten hebben we daar leren breien en ze wilde nu graag iets maken voor haar eerste kindje. Een bokspakje zou het worden, van mooie Lana Grossa Cool wool Melange wol. Maar dat viel toch wat tegen… Hoe moest dat ook weer? Misschien was een mutsje makkelijker, of nee, dan maar een dekentje, nog makkelijker…

Ondertussen zijn we bijna 2 jaar verder en lagen die mooie bolletjes wol nog steeds in de kast.Zo optimistisch als ik was dacht ik er dan wel eventjes een bokspakje van te maken.

Nadat ik het leuke Pepita patroontje had gevonden ging ik enthousiast aan de slag. Ik begon al even met een jammerlijk “oops-de-achterkant-zit-binnenstebuiten-aan-de-voorkant-vast” om dan vrolijk verder te gaan en vol goeie moed het hele lijfje te breien. “Dit gaat toch lekker vlot” dacht ik nog… tot ik eens goed ging kijken wat ik nu eigenlijk aan het maken was… Het pakje was 10cm breder dan het zou moeten zijn terwijl de lengte correct was. De wol breit kennelijk breder uit op grotere stukken dan in een proeflapje. Zucht. Daar ging m’n twee weken werk…

“Ok dan haak ik het pakje toch gewoon!”  maar daar kwam de wol niet mooi in uit.

Toen ben ik maar opnieuw begonnen en heb ik op afmetingen gebreid. En dat gaf het nodige tel- en rekenwerk met zich mee. Maar na heel wat doorzetting, een paar keer stukjes uittrekken en opnieuw verdergaan, werd het toch nog wat. Gelukkig maar dat ik de kleur van de wol zo ontzettend mooi vind, dat hielp.

Jammer genoeg had ik net niet genoeg wol om het laatste broekspijpje af te maken en dus moest ik nog een bolletje bijhalen. Maar die wol kwam niet uit hetzelfde verfbad en dus zie je, als je goed kijkt, toch nog een verschil van kleur op één pijpje.

Toen het dan eindelijk af was en ik een zucht van verlichting sloeg, ontdekte ik nog een telfout in beide broekspijpjes. “Foert!” was toen volmondig het antwoord. Want qua formaat, verhouding en lengte klopt het wel, enkel zijn de broekspijpjes nu extra poffig.

Dus snel knoopjes eraan en foto’s nemen. Zoals je misschien al hebt gemerkt wilde het daar ook niet zo lukken: op elke foto is de belichting en kleur anders. Ik kreeg het maar niet goed.
Murphey, alstiblieft, wil je nu weer weg gaan?