Laatst zat er bij de Flow een boekje met duizend vragen. Vragen om aan jezelf te richten of om op anderen af te vuren. Telkens als ik ze lees begint het te kriebelen. Ik vind ze leuk. Maar ik kom niet tot uitwerken of opschrijven. Ik heb geen doel.

Ik wil proberen steeds 5 vragen te beantwoorden per post in mijn blog. Als uitdaging voor mezelf. En als leidraad om misschien weer wat verder te komen.

En waarom dat dan op een blog zetten? Ik heb er best even over na zitten denken of dat dat wel een goed idee is. Ik ben namelijk best wel gesteld op m’n online privacy. Maar als persoon ben ik dan weer erg open. Ga ik dan geen spijt hebben achteraf?
Misschien wel, maar misschien ook niet. Ik bleef twijfelen.

Vandaag las ik een column op de VRT nieuwssite Deredactie dat over stigmatisering gaat. Een mooie oproep om te kiezen jezelf te bevrijden van beoordelingsbeperkingen en verwachtingspatronen van anderen. Over rebelleren en vrijheid in respect. Het gaf mij een boost om die eerlijke ervaringen te kunnen lezen. Ik voel me meer verbonden met de mensen om me heen en het geeft me weer durf om dichter bij mezelf te komen. Fijn dat iemand zo schrijft voor publiek.

Misschien moet ik ook maar eens rebelleren en laten zien hoe ik naar de wereld kijk. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen, met menselijke sterktes en zwaktes. Wie weet heeft iemand er wat aan. En anders ik zelf wel.
Mocht er ook maar één persoon zich na het lezen van mijn schrijfsels geïnspireerd of geholpen voelen, is mijn opzet al geslaagd!