Met een bril op haar neus, rechts de stof en links de naald, turend op het patroon. Zo herinner in mn moeder tijdens het kruissteekborduren.
Mijn moeder heeft altijd veel gehandwerkt, van kinderkleding tot poppen maken. En breien en haken! Als het vakantie was gingen wij als kind meedoen. Want ja, als kind wil je toch ook kunnen wat mama kan. Zo werkt dat dan. En dus maakten we vilten poppetjes en haakten pannenlappen in bonte kleuren (ik eens een set fel vloekende want ik was boos en dat mocht geweten worden. Nah!).

In december heb ik mn moeders laatste werkje helpen opzetten. Ze heeft een paar steken gedaan maar was toen te moe om verder te doen. “Maar ik ben toch alweer begonnen” zei ze. Ik heb er verder aan gewerkt zonder te denken dat ik het kon, met haar ernaast als supervisie. Onder het mom van “dan gaat het voor jou wat sneller als je weer wilt verder werken”. Ondertussen ben ik een heel eind en het lukt best. Ik werk er aan in de trein op weg naar m’n werk.
Een moeder armer maar een kunde rijker.